بررسی تأثیر دو نوع راکر کفش بر متغیرهای زمانی-مکانی راه رفتن در بیماران دیابتی

Authors

زینب رضاییان

zeinab rezaeian department of orthotics and prosthetics, musculoskeletal research center, isfahan university of medical sciences, isfahan, iran.اصفهان، میدان آزادی، خیابان هزارجریب، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، مرکز تحقیقات اختلالات اسکلتی و عضلانی، دانشکده توانبخشی، گروه ارتوپدی فنی. محمدتقی کریمی

mohammad taghi karimi department of orthotics and prosthetics, school of rehabilitation, isfahanگروه ارتز و پروتز، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان آرزو اشراقی

arezoo eshraghi department of orthotics and prosthetics, school of engineering, malaya university, coalalampur, maleziaگروه ارتز و پروتز، دانشکده مهندسی دانشگاه مالایا، کوالالامپور، مالزی نیلوفر فرشته نژاد

niloofar fereshtenejad گروه ارتوپدی فنی، دانشکده توانبخشی، مرکز تحقیقات اختلالات اسکلتی و عضلانی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.

abstract

هدف زخم کف پا از عوارض مهم بیماران دیابتی است که بر توانایی ایستادن و راه رفتن آنان تأثیر می گذارد. راهکارهای درمانی متفاوتی برای کاهش نیروهای اعمالی روی پای این بیماران استفاده شده که اکثراً موقتی است و در بلندمدت مؤثر نیست. کفش های راکری برای درمان زخم های دیابتی توصیه می شود. براساس مقالات موجود این سؤال مطرح می شود: «آیا نیروهای اعمالی روی پا در افراد دیابتی با افراد سالم متفاوت است؟» علاوه براین مشخص نیست کدام نوع راکر (پنجه یا پاشنه) برای کاهش این نیروها مؤثرتر است؛ بنابراین هدف از این مطالعه مقایسه بین نیروهای اعمالی وارد بر پا در افراد دیابتی و افراد سالم و همچنین تعیین تأثیر راکرها بر این عوامل بود. فرضیه اصلی مطرح شده در این مطالعه بر این مبنا بود که راکرهای پنجه و پاشنه تأثیر مشابهی بر نیروهای اعمالی وارد بر پا در افراد دیابتی دارد. روش بررسی در این مطالعه مداخله ای شبه تجربی 20 نفر فرد سالم و 20 نفر فرد بیمار مبتلا به نروپاتی دیابتی شرکت داشتند. تعداد نمونه ها براساس متوسط تعداد شرکت کنندگان در مطالعات قبلی انتخاب شده بودند. نمونه ها از میان بیماران ارجاع داده شده به کلینیک مراقبت از پای دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انتخاب شدند. متغیرهای زمانی-مکانی راه رفتن و نیروهای اعمالی روی پا طی راه رفتن با استفاده از سیستم تحلیل حرکت کوالیزیز مجهز به 7 دوربین و یک صفحه نیروی کیسلر (60×50 سانتی متر) ثبت شد. از افراد خواسته شد با سرعت دلخواه در طول آزمایشگاه راه بروند تا تأثیر آنی راکرها بر بیماران سنجیده شود. متغیرهایی شبیه متغیرهای زمانی-مکانی راه رفتن، حداکثر نیروی عکس العمل زمین و انتگرال نیرو-زمان (ضربه) تحلیل شد. تفاوت بین میانگین ها و تأثیرات بین افراد با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر ارزیابی و محاسبات آماری با استفاده از نسخه 17 نرم افزار spss و با سطح معنی داری 05/0 انجام شد. یافته ها براساس نتایج به دست آمده اختلاف عمده ای بین افراد دیابتی و سالم در متغیرها آهنگ راه رفتن، طول گام و درصد مرحله استانس مشاهده می شود (05/0>p). با وجود اینکه سرعت راه رفتن افراد دیابتی کمتر از افراد سالم بود؛ ولی اختلاف معناداری در این متغیر مشاهده نشد (06/0p). به نظر می رسد متوسط انتگرال نیرو-زمان بخش عمودی نیروی عکس العمل زمین براساس متغیر سمت و گروه متفاوت است (05/0>p). نتیجه گیری انتگرال نیرو-زمان بخش عمودی نیروی عکس العمل زمین به طورعمده در افراد دیابتی بیشتر از افراد سالم بود. این امر می تواند زخم هایی در پای این افراد ایجاد کند. البته راکرهای پاشنه و پنجه در کاهش هیچ کدام از متغیرهای میزان نیروهای اعمالی و انتگرال نیرو-زمان مؤثر نبودند. توصیه می شود برای افزایش ثبات پویا و کاهش فشارهای کف پایی از کفش های راکری با سطح تکیه گاه عریض تر استفاده شود. مهم ترین محدودیت این مطالعه بررسی تأثیر آنی استفاده از راکر در این افراد بود. در مطالعات بعدی پیشنهاد می شود که تأثیر مداخلات راکری بعد از یک دوره استفاده ارزیابی شود.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

بررسی تأثیر دو نوع راکر کفش بر متغیرهای زمانی-مکانی راه‌رفتن در بیماران دیابتی

Objective Foot ulcer is one of the main challenges of diabetic patients influencing their abilities to stand and walk. Various methods have been suggested to decrease the loads applied to the foot in this group of patients; most methods were not deemed successful and could only be used temporarily. Rocker shoes are recommended for foot ulcer treatment. Based on the available literature, it is s...

full text

بررسی اثر کفش طبی با راکر پاشنه تا پنجه بر روی گشتاورهای وارد بر مفصل مچ پا و پارامترهای فضایی و زمانی راه رفتن در دانشجویان دختر

Background : Rocker shoes are the most commonly prescribed external therapeutic shoe modification and are used for treatment of the ankle and midfoot problems. The aim of this study was to assesse the effects of the heel- to-toe rocker shoes on temporal-spatial and ankle joint moments in sagital and frontal plane. Materials and Methods: In this quasi-exprimental study, three-dimentional gait an...

full text

متغیرهای فضایی ـ زمانی راه رفتن در بیماران اسکولیوز نوجوانی ناشناخته و افراد سالم

Objective: The effects of scoliotic deformity on the biomechanics of gait are not clear. The aim of this study was to compare the spatiotemporal variables during gait in adolescent idiopathic scoliosis and healthy individuals. Methods: Eighteen healthy adolescent girls and 19 adolescent patients with idiopathic scoliosis that were matched for age, height, mass and BMI participated in this stud...

full text

بررسی برخی از ویژگی‌های راه رفتن بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی هنگام استفاده از کفش با زیره غلتکی

Background: Walking pattern of patients with diabetic neuropathy differs from healthy subjects. Any intervention that makes changes to this compensatory strategy may increase fall risk in these patients. Rocker sole shoes are frequently prescribed to patients with diabetic neuropathy in order to prevent forefoot plantar ulceration. The purpose of the current study was to explore effects of th...

full text

تأثیر پروتکل تمرینی گیت به عقب بر پارامترهای فضایی- زمانی- مکانی راه رفتن بیماران مرد دچار استئوآرتریت زانو

مقدمه: تأثیر گیت به عقب بر متغیرهای بیومکانیکی راه رفتن بیماران دچار استئوآرتریت زانو ناشناخته‌اند. هدف این مطالعه تعیین تأثیر پروتکل تمرینی گیت به عقب بر پارامترهای فضایی- زمانی- مکانی راه رفتن بیماران دچار استئوآرتریت داخلی زانو است. مواد و روش‌ها: این تحقیق نیمه تجربی با طرح پیش­آزمون-پس آزمون در دو گروه کنترل (سالم مرجع و بیمار شاهد) و یک گروه تجربی انجام ...

full text

بررسی تاثیر " حرکت درمانی بر اساس ایجاد محدودیت " بر تقارن پارامترهای زمانی- مکانی راه رفتن در بیماران همی پارزی

هدف: اختلالات تعادلی و راه رفتن از جمله عوارض حرکتی شایع به دنبال سکته مغزی می باشند. نتایج تحقیقات نشان می دهند که روشهای متداول فیزیوتراپی قادر نیستند بطور موثری این اختلالات را درمان نمایند، بنابراین لزوم انجام بررسیهای گسترده تر در مورد شناخت علل این عوارض و ارائه راهکارهای درمانی موثر ضروری به نظر می رسد. با توجه به نتایج موثر حرکت درمانی بر اساس ایجاد محدودیت در درمان اختلالات حرکتی اندام...

full text

My Resources

Save resource for easier access later


Journal title:
توانبخشی

جلد ۱۷، شماره ۲، صفحات ۱۶۸-۱۷۷

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023